Η ενημέρωση για τις αντιστάσεις των εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας θα συνεχιστεί από εδώ:

http://protovouliaergaz.blogspot.com/

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ- ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ

Συνάδερφοι, συναδέρφισσες
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σε σχέση με τους μισθούς και τις συντάξεις, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, τις περικοπές στην υγειονομική περίθαλψη, είναι γνωστή και δεν χρειάζεται να αναφερθούμε για μια ακόμη φορά. Σ’ αυτή την αλυσίδα των μέτρων, μετά και τις εφεδρείες και τις «οικιοθελείς» αποχωρήσεις χιλιάδων εργαζόμενων στο δημόσιο, έρχεται να προστεθεί τώρα και η πολυδιαφημιζόμενη αξιολόγηση, υπηρεσιών και υπαλλήλων, μέσω της οποίας οι κυβερνώντες θα προσπαθήσουν να υλοποιήσουν το στόχο των 150.000 απολύσεων που έχουν θέσει για το επόμενο διάστημα. Θέλουμε να σταθούμε σε κάποια ζητήματα που θεωρούμε σημαντικά:

Η δομή του κράτους και των διάφορων υπηρεσιών, καθώς και η κατανομή του προσωπικού, είναι κάτι το οποίο δεν αποφασίστηκε από τους εργαζόμενους. Εξυπηρετούσε στόχους όπως το βόλεμα των ημετέρων, τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και την προώθηση των πολιτικών ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας. Έτσι έχουμε φαινόμενα τα οποία είναι γνωστά σε όλους όσους δουλεύουν στο δημόσιο: διευθύνσεις που υπάρχουν μόνο και μόνο για να δικαιολογούν διευθυντικές θέσεις, υπηρεσίες στις οποίες οι εργαζόμενοι δεν προλαβαίνουν να πάρουν ανάσα και πολλές φορές εξαναγκάζονται σε απλήρωτες υπερωρίες, αλλού υπάλληλοι σε μόνιμη απραξία, είτε επιδιωκόμενη είτε σαν τιμωρία, το γνωστό σε όλους μας «ψυγείο». Υπάρχουν ακόμη οργανισμοί και υπηρεσίες που το κύριο «έργο» τους είναι να μοιράζουν αστρονομικά ποσά σε διαπλεκόμενες Μ.Κ.Ο., προμηθευτές και εργολάβους με αναντίστοιχο έως και ανύπαρκτο όφελος για την κοινωνία. Όλα αυτά δεν είναι κάτι που οι εκάστοτε κυβερνήσεις ήθελαν να αντιμετωπίσουν αλλά δεν μπόρεσαν. Αντίθετα ήταν αυτός ακριβώς ο μηχανισμός που εξασφάλιζε στα κόμματα εξουσίας τη δύναμή τους μέσα από ένα πλέγμα ρουσφετιών, διαφθοράς και αλληλοεξυπηρετήσεων. Όλα αυτά βέβαια γίνονταν με τη γνώση και την ανοχή, αλλά και τη συμμετοχή στις περισσότερες περιπτώσεις των κυρίαρχων συνδικαλιστικών παρατάξεων.

Η αξιολόγηση δεν έρχεται να βελτιώσει το κράτος και τις υπηρεσίες του προς του πολίτες. όπως προσπαθούν να πείσουν τόσο τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, όσο και εμάς τους ίδιους, αλλά είναι το μέσο για το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα και τη δημιουργία ενός κρατικού μηχανισμού απολύτως ελεγχόμενου από την εξουσία και τα συμφέροντα που αυτή εξυπηρετεί.

Μια σειρά λειτουργίες του δημοσίου περνάνε σε ιδιώτες, εργολάβους, εξωτερικούς συνεργάτες, αφήνοντας τους υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο και αυξάνοντας υπέρογκα το κόστος για το δημόσιο. Τέτοια παραδείγματα έχουμε και στο υπουργείο. Οι καθαρίστριες για παράδειγμα, αντί να είναι δημόσιοι υπάλληλοι με δικαιώματα, έστω και αυτά που έχουν απομείνει, είναι προτιμότερο να δουλεύουν σε συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης για να κερδοσκοπούν οι εργολάβοι. Και την ίδια ώρα που διώχνουνε κόσμο με την εφεδρεία ο αριθμός των συμβούλων και των κομματικών στελεχών που πλαισιώνουν τα υπουργικά γραφεία συνεχώς διογκώνεται.

Προσπαθούν να πείσουν ότι η αξιολόγηση θα γίνει με αντικειμενικά κριτήρια. Ακόμα κι αν αυτό πείθει ένα κομμάτι της κοινωνίας μέσα από την προπαγάνδα των ΜΜΕ, εμάς που ξέρουμε τα πράγματα από τα μέσα δεν μπορεί να μας πείσει. Αυτοί που ευθύνονται για το μπάχαλο που επικρατεί στο δημόσιο θα έρθουν τώρα να το νοικοκυρέψουν υποτίθεται. Ξέρουμε καλά ότι αξιολόγηση σημαίνει επιβράβευση των διαπλεκόμενων και ταυτόχρονα το μέσο πίεσης και εκβιασμού σε όσους δεν συναινούν, δεν κάνουν τα στραβά μάτια όταν πρέπει.

Το σημαντικότερο όμως κατά τη γνώμη μας είναι ότι η αξιολόγηση αποτελεί το ιδεολογικό εργαλείο για να μας πείσουν ότι κάποιοι περισσεύουν και πρέπει να πεταχτούν. Αυτό που γίνεται δηλαδή σε όλη την κοινωνία, ένα κομμάτι πετιέται, οδηγείται στην χρόνια ανεργία, οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται, παιδιά στα σχολεία λιποθυμάνε από την πείνα, ηλικιωμένοι δεν μπορούν να έχουν στοιχειώδη περίθαλψη, νέοι αυτοκτονούν επειδή δεν βλέπουν καμιά διέξοδο. Όλους αυτούς προσπαθούν να τους πείσουν ότι αυτοί φταίνε που οδηγήθηκαν σ’ αυτή την κατάσταση, δεν ήταν ανταγωνιστικοί, δεν προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες. Αποκρύπτουν ότι η εξαθλίωση των εργαζόμενων είναι το μέσο για να τσακίσουν τις αντιστάσεις, να διαλύσουν τις εργασιακές σχέσεις, να εξαφανίσουν όσα το εργατικό κίνημα είχε κατακτήσει και να προχωρήσουν στο πλιάτσικο πάνω στη δημόσια περιουσία, στην αρπαγή της γης και των σπιτιών μας για ένα κομμάτι ψωμί.

Αν δεχτούμε τη αξιολόγηση αποδεχόμαστε ότι κάποιοι πρέπει να απολυθούν και μπαίνουμε σε ένα αγώνα δρόμου προκειμένου να μην είμαστε εμείς αλλά ο διπλανός μας. Τα κριτήρια, τα προσόντα, οι προϋποθέσεις δεν είναι παρά μόνο το μέσο για να περάσει η διάσπαση, για να μην αναπτυχθούν αγώνες που θα ανατρέψουν αυτά τα μέτρα. Θέλουν να μας βάλουν να φαγωθούμε μεταξύ μας, να βλέπουμε σαν εχθρό το συνάδερφο που θα έρθει στο υπουργείο από μια υπηρεσία που καταργείται. Άλλοι να υποδεικνύουν σαν καταλληλότερους προς απόλυση τους Υ.Ε. και τους Δ.Ε. και αυτοί για να γλιτώσουν τους αορίστου χρόνου. Να αποδεχτούμε να διώξουν κάποιον σαν τεμπέλη, δύστροπο, ανεπαρκή, αρκεί να μην είμαστε εμείς.

Πιστεύουμε ότι η στάση που πρέπει να κρατήσουμε και αυτό πρέπει να γίνει και απόφαση του συλλόγου μας μέσα από γενική συνέλευση είναι: ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ, είτε γραπτές, είτε προφορικές. Να πάρουμε απόφαση ότι ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ. Να συντονιστούμε με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο δημόσιο, να οργανωθούμε από τα τώρα, έτσι ώστε να εμποδίσουμε να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία. Με καταλήψεις, απεργίες και ό,τι άλλο αποφασίσουμε.

Να πάρουμε επιτέλους απόφαση να παλέψουμε για τη ζωή μας, να πάψουμε να αναθέτουμε σε άλλους την ευθύνη για τις τύχες μας. Η στάση του διοικητικού συμβουλίου είναι γνωστή, ξέρουμε ότι δεν θα είναι σύμμαχός μας σε έναν τέτοιο αγώνα. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για τη δική μας αδράνεια, μόνο με τη γκρίνια και την αγανάκτηση δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Ας κάνουμε το σύλλογο μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, με τη μαζική μας συμμετοχή και την αποφασιστικότητά μας, όργανο πάλης. Οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι για την υλοποίηση των αποφάσεων που παίρνουμε στις συνελεύσεις. Αυτός είναι ένας αγώνας που αφορά και τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς, απολύσεις θα γίνουν και στον δικό τους κλάδο, θα πρέπει να βρουν και αυτοί τρόπους οργάνωσης και εμείς να επιδιώξουμε το συντονισμό μαζί τους.

Το λίγο διάστημα που μας απομένει θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε για να μη μας βρουν απροετοίμαστους. Ας πάρει ο καθένας την απόφαση καταρχήν για τον εαυτό του, για το τι στάση θα κρατήσει απέναντι σ’ αυτά που έχουν συμβεί και σ’ αυτά που έρχονται και στη συνέχεια ας μιλήσουμε και με τους διπλανούς μας. Απέναντι στην εξαθλίωση και την ταπείνωση που οδηγεί η προσπάθεια για ατομικό βόλεμα ας αντιτάξουμε την αξιοπρέπεια του συλλογικού αγώνα.

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας.
protovouliaergaz@yahoo.gr

Οι αγώνες μας η μόνη Λύση!

Από τη μια οι πρωτοφανείς απεργιακές συγκεντρώσεις στις 19 και 20 Οκτώβρη, ο πανελλαδικός ξεσηκωμός στις παρελάσεις της 28^ης, η πραγματικότητα που δημιουργήθηκε μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, οι καταλήψεις υπουργείων, οι ανοιχτές συνελεύσεις στις γειτονιές, η άρνηση πληρωμών για τα χαράτσια, η γενικευμένη δηλαδή κοινωνική ανυπακοή και αντίσταση στις επιλογές των κυρίαρχων. Από την άλλη η εικονική πραγματικότητα για την οποία προσπάθησαν να μας πείσουν τα Μ.Μ.Ε. και τα ακριβοπληρωμένα τους παπαγαλάκια: Μιας κοινωνίας που δήθεν εκλιπαρεί τα καθεστωτικά κόμματα να σχηματίσουν μια ισχυρή κυβέρνηση για να προωθήσει τη λεηλασία των ζωών μας. Μιας κυβέρνησης που θα αναλάβει τη «βρώμικη δουλειά», να περάσει το επόμενο διάστημα πολύ πιο βάρβαρα πακέτα μέτρων από αυτά που έχουν μέχρι τώρα υλοποιηθεί, μέσα σε ένα καθεστώς κοινοβουλευτικής τρομοκρατίας, όπου οι κοινωνικοί αγώνες θα στιγματίζονται σαν εθνική προδοσία. Στο όνομα της «σωτηρίας της χώρας» θα επιχειρηθεί η εξόντωση και η εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Είναι άλλωστε φανερό πια ότι τα μέτρα που πήραν κι αυτά που ακολουθούν δεν έχουν στόχο την αντιμετώπιση του χρέους, αυτό έχουν καταφέρει να το φτάσουν εκτός ελέγχου. Απλά το χρησιμοποιούν για να αντλήσουν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη, να αρπάξουν τη γη και τα σπίτια μας, τους φυσικούς πόρους και τις υποδομές, και στο τέλος θα έρθει και η ώρα της επίσημης χρεοκοπίας.

Και τώρα που επιτέλους βρήκαμε δημίους ας δούμε τι θα κάνουμε!

Μόνος δρόμος για το λαό, τους εργαζόμενους, η οργάνωση, ο αγώνας, η αλληλεγγύη μεταξύ μας. Να συνεχιστεί και με μεγαλύτερη ένταση από τα πριν το κύμα των συνελεύσεων, απεργιών, καταλήψεων στα υπουργεία και στις άλλες υπηρεσίες. Κι εδώ, στο Υπουργείο Παιδείας δεν πρέπει να μείνουμε απαθείς σαν τα πρόβατα που περιμένουν τη σφαγή. Άμεσα πρέπει να γίνει νέα γενική συνέλευση, με τη συμμετοχή όλων των εργαζόμενων, συμπεριλαμβανομένων των αποσπασμένων εκπαιδευτικών και των συναδέρφων από τον Ο.Ε.Ε.Κ. Στην τελευταία συνέλευση το Δ.Σ. επέβαλε τον αποκλεισμό τους από τη συνέλευση χωρίς να βάλει καν σε ψηφοφορία πρόταση που υπήρχε για συμμετοχή τους. Αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει. Είναι αυτονόητο ότι οποιαδήποτε κινητοποίηση αποφασιστεί, για να έχει επιτυχία, πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους στο υπουργείο. Τα περιθώρια στενεύουν, οι εφεδρείες, δηλαδή οι απολύσεις, έχουν αρχίσει.

Είναι ξεκάθαρο ότι το επόμενο διάστημα κάθε διαμαρτυρία, κάθε αγώνας που θα ξεφεύγει από τον έλεγχο του καθεστωτικού συνδικαλισμού και θα απειλεί τις κυρίαρχες επιλογές θα κρίνεται παράνομος. Για μας νόμιμο είναι το κοινωνικά δίκαιο, παράνομοι από το λαό θα κριθούν αυτοί που προωθούν σήμερα το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας και την εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων.

Συνάδερφοι/σες,

ας μιλήσει ο καθένας με το διπλανό του, ας βρούμε τρόπους να οργανωθούμε και να αντιδράσουμε! Ας σπάσουμε το φόβο και την τρομοκρατία. Τίποτα πιο τρομοκρατικό από το μέλλον που έχουν ετοιμάσει για μας και τα παιδιά μας. Ας ξέρουν καλά ότι η οργή μας θα τους πνίξει!

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας και δηλώνουμε ότι θα σταθούμε μαχητικά στο πλευρό των εκπαιδευτικών που διώκονται για συνδικαλιστική δράση. Ξέρουμε καλά ότι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια «βράζουν», πολλοί είμαστε γονείς και ζούμε από πρώτο χέρι μαζί με τα παιδιά μας, τη μιζέρια όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων έτσι όπως την έχουν καταντήσει οι πολιτικές δεκαετιών και της έχει δώσει τη χαριστική βολή η πολιτική των μνημονίων και του Δ.Ν.Τ. Είμαστε στο πλευρό των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών, μαθητών και φοιτητών, ο αγώνας για ζωή και αξιοπρέπεια είναι κοινός!

Γενίκευση και κλιμάκωση των απεργιών και των καταλήψεων. Συντονισμός με τους εργαζόμενους που αγωνίζονται και σε άλλους χώρους, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Ο αγώνας στα χέρια των εργαζόμενων! Με μαζική συμμετοχή στις συνελεύσεις, να κάνουμε το σωματείο μας όργανο αγώνα και αντίστασης!

Να μην αφήσουμε τη «νέα» κυβέρνηση να πάρει ανάσα! Είμαστε πολλοί, έχουμε τη δύναμη!

Δεν είμαστε μόνοι μας! Από τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, μέχρι τις αραβικές χώρες και τις ακτές του ατλαντικού οι λαοί ξεσηκώνονται και γράφουν ιστορία!

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας

protovouliaergaz@yahoo.gr

Όλοι και όλες στη Γενική Συνέλευση για να πάρουμε αποφάσεις αγώνα, για να ανατρέψουμε την πολιτική που λεηλατεί τις ζωές μας.

Συναδέρφισσα/ε.

Έχουμε όλοι καταλάβει το μέλλον που επιφυλάσσουν σ’ εμάς και στην υπόλοιπη κοινωνία: Φτώχεια, απολύσεις, μισθοί και συντάξεις πείνας, νέοι φόροι και χαράτσια, κατάργηση των όποιων κοινωνικών παροχών υπήρχαν, διάλυση της όποιας δημόσιας παιδείας και υγείας, λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και των φυσικών πόρων. Κυβέρνηση, κεφάλαιο Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε. έχουν αποφασίσει την εξόντωσή μας «για να σωθεί η χώρα» όπως λένε, ταυτίζοντας τη χώρα με τα δικά τους συμφέροντα.

Μέχρι τώρα η αντίδραση των εργαζόμενων δεν ήταν ικανή να ανατρέψει αυτή την πολιτική. Ο κάθε κλάδος περιορίζεται στα δικά του αιτήματα, ζητάει εξαίρεση, προσπαθεί να πείσει για τα δικά του δίκια. Κυριαρχούν ο κατακερματισμός και οι συντεχνιακές λογικές και το αποτέλεσμα είναι ο κάθε ένας να συκοφαντείται και να χτυπιέται πιο εύκολα.

Και εδώ, στο Υπουργείο Παιδείας, η αδράνεια και η επανάπαυση πατάνε σε τέτοιες λογικές: Από τη μια η αγανάκτηση και ο θυμός, από την άλλη όμως η ελπίδα ότι εμάς δεν θα μας πιάσουν τα μέτρα, ότι στον ευρύτερο εντάξει, αλλά στον στενό δημόσιο τομέα δεν μπορούν να κάνουν απολύσεις, ότι ακόμη κι αν απολύσουν αορίστου, τους μόνιμους δεν μπορούν να τους αγγίξουν, ότι είμαστε χαμηλόμισθοι σε σχέση με άλλους και δεν μπορεί να μας μειώσουν κι άλλο τους μισθούς. Πέρα απ’ το ότι αυτού του τύπου οι βεβαιότητες καταρρίπτονται συνεχώς τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ακόμη κι αν κάποιος δεν απολυθεί, θα έχει σίγουρα απολυμένους στην οικογένειά του. Ακόμη κι αν δεν μας κόψουν κι άλλο τον μισθό, θα μας εξοντώσουν με τους φόρους και πάει λέγοντας. Κι ότι τελικά σε μια κοινωνία που δυστυχεί δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος. Γι’ αυτό πρέπει να πούμε: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Τις τελευταίες μέρες κάτω από την πίεση των εργαζόμενων, έγιναν μια σειρά κινητοποιήσεις μέχρι και «καταλήψεις» υπουργείων. Κινητοποιήσεις που όμως δεν ήταν οργανωμένες από τα κάτω, μέσα από γενικές συνελεύσεις. Η ΑΔΕΔΥ ανακοίνωσε στους εργαζόμενους ότι θα προχωρήσει σε καταλήψεις υπουργείων, όρισε την αρχή και το τέλος της κινητοποίησης. Δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς την δυναμική που φαίνεται να υπάρχει στους χώρους δουλειάς, την αγανάκτηση που φουντώνει. Όσο όμως αφήνουμε εμείς οι εργαζόμενοι τον αγώνα στα χέρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, καμιά κυβέρνηση δεν αισθάνεται ότι απειλείται. Πόσο μάλλον που εδώ στο Υπουργείο Παιδείας, δεν έχουμε κάνει συνέλευση εδώ και μήνες.

Ας φροντίσουμε λοιπόν σήμερα να γίνει μια ουσιαστική κουβέντα για το πώς μπορούμε να αντιπαλέψουμε την πολιτική των μνημονίων και της εξαθλίωσης της ζωής μας. Ας προτείνουμε, ας πούμε ιδέες για το τι μπορούμε να κάνουμε. Εμείς και όχι κάποιοι άλλοι για μας. Ας σηκώσουμε το χέρι μας να ψηφίσουμε γι’ αυτά που εμείς θα υλοποιήσουμε κι ας έρθουμε μετά, όταν εμείς θα το ορίσουμε, σε νέα γενική συνέλευση, να κάνουμε τον απολογισμό και να αποφασίσουμε πώς θα προχωρήσουμε. Ας δούμε πώς μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με τους εργαζόμενους σε άλλα υπουργεία και υπηρεσίες, πώς μπορούμε να συντονίσουμε τον αγώνα μαζί τους. Μην το αφήνουμε στην ΑΔΕΔΥ και τις ομοσπονδίες, είδαμε πού μας οδηγήσανε πατώντας πάνω στη δική μας αδράνεια.

Ξέρουμε ότι ο αγώνας για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική θα είναι μακροχρόνιος και σκληρός. Είναι όμως μονόδρομος, δεν υπάρχουν περιθώρια για ατομικές λύσεις και βολέματα.

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας

protovouliaergaz@yahoo.gr

Όχι στα νέα χαράτσια! Να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας!

Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες

Η περίοδος της παρατεταμένης λιτότητας έχει τελειώσει έτσι όπως τη γνωρίσαμε και τη ζήσαμε και αρχίζει μια νέα, αυτή της εξόντωσης του λαού μας. Μετά την περσινή επιδρομή στο εισόδημα μας με την περικοπή στα δώρα και στα επιδόματα, η πρόσφατη μείωση στους μισθούς με την εφαρμογή του ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ αλλά και αυτή που πρόκειται να ακολουθήσει με την νέα ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ με την «εισφορά αλληλεγγύης», το «τέλος ακινήτων», αλλά και η εφαρμογή του δήθεν νέου μισθολογίου της κυβέρνησης διαμορφώνει μια εφιαλτική προοπτική για τους εργαζομένους στο δημόσιο αλλά και για τις οικογένειες τους που δέχονται έτσι και αλλιώς εμμέσως πλην σαφώς τις επιπτώσεις από τη γενικότερη αφαίμαξη, με τις μειώσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων ανεργίας, με τις τεράστιες αυξήσεις σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, με την ανεργία, την μερική απασχόληση να ανέρχονται σε πρωτοφανή ύψη. Η οικονομική θέση όλων των λαϊκών στρωμάτων οδηγείται από το κακό στο χειρότερο και ο Γ. Παπανδρέου δηλώνει ξετσίπωτα από τη ΔΕΘ, ότι ‘’αγωνιζόμαστε ώστε σε κάθε οικογένεια να υπάρχει ένας εργαζόμενος’’.

Η εξάπλωση με γρήγορο και ανεξέλεγκτο τρόπο της κρίσης όχι μόνο στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά και στις άλλες ηπείρους, δείχνει ότι τελικά δεν ήταν ο μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα που μας οδήγησε εδώ. Όπως δεν δημιούργησαν την κρίση οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, τα θύματα δηλαδή των οικονομικών ή των συμβατικών πολέμων. Μας ζητάνε να πληρώσουμε νέους φόρους και χαράτσια για να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Μας ζητάνε να μείνουμε άνεργοι, να μείνουμε χωρίς γιατρούς και νοσοκομεία, να στέλνουμε τα παιδιά μας σε σχολεία χωρίς βιβλία και δασκάλους, να αφήσουμε τις τράπεζες να μας πάρουν τα σπίτια, για να σωθεί η χώρα, ταυτίζοντάς τη με τα συμφέροντα μιας ολιγαρχίας. Να χρεοκοπήσουν αυτοί, όχι εμείς.

Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, έχουν καταφέρει με τον τρόπο που κινούνται ν’ ακυρώσουν ένα από τα μεγαλύτερα όπλα διεκδίκησης και αγώνα των εργαζομένων, την ΑΠΕΡΓΙΑ. Σ’ όλη αυτή την κρίσιμη περίοδο κάνουν ό, τι μπορούν για να εκτονώσουν την αγανάκτηση και την οργή, για να σπείρουν την απογοήτευση, να διασπάσουν και να αποδυναμώσουν τους αγώνες. Το ίδιο ισχύει και με την κατάσταση του συλλόγου μας. Είναι δεδομένο ότι το διοικητικό συμβούλιο θα κάνει ό,τι μπορεί για να μην εκφραστεί η δυσαρέσκεια που υπάρχει. Τα έχουμε δει άλλωστε. Την προηγούμενη Πέμπτη που επέστρεψε η Τρόικα πραγματοποιήθηκε κατάληψη σε αρκετά Υπουργεία. Ο Σύλλογος και η Ομοσπονδία μας κράτησαν αρνητική στάση. Ούτε κουβέντα φυσικά για να δούμε πώς θα αποκτήσει η απεργία το πραγματικό της νόημα, να μην λειτουργήσει το υπουργείο και να σκεφτούμε και να δράσουμε συλλογικά.. Να επιδιώξουμε το συντονισμό με τους εργαζόμενους από το χώρο της υγείας και άλλα υπουργεία. Εμείς έχουμε λόγους να συναντηθούμε μαζί τους; Έχουμε λόγους να συναντηθούμε με τα παιδιά μας, φοιτητές και μαθητές, στους δρόμους του αγώνα, να συναντηθούμε με τους καθηγητές και τους δασκάλους; Με τους εργαζόμενους στα μέσα μεταφοράς; Με τους άλλους εργαζόμενους και άνεργους; Δεν θα το κάνουν οι ομοσπονδίες, δεν θα το κάνουν τα διοικητικά συμβούλια. Οι ευθύνες είναι όλες πάνω μας. Οφείλουμε να τις αναλάβουμε. Πρέπει να σκεφτούμε ότι όποιος σ’ αυτές τις συνθήκες μείνει μόνος, δεν στηριχτεί και δεν στηρίξει τον διπλανό του, δεν υπερασπιστεί το δικαίωμα στη ζωή, την υγεία, την παιδεία, στην τροφή τη στέγη για όλους, όποιος δεν καταλάβει ότι η αλληλεγγύη και ο αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία είναι η μόνη διέξοδος, υποθηκεύει όχι μόνο το δικό του μέλλον αλλά και των επόμενων γενιών.

Απέναντι σε όλα αυτά είναι πλέον κάτι παραπάνω από φανερό ότι χρειάζεται να ορθωθούν οι αντιστάσεις μας. Ο εργαζόμενος δεν είναι «τσαμπατζής», δεν τα «έφαγε» μαζί με το σύστημα, ούτε «καταναλώνει παραπάνω από όσα παράγει». Τα έχει όλα πληρωμένα με τον ιδρώτα του. Είναι ο μοναδικός παραγωγός όλου του κοινωνικού πλούτου που υπάρχει, και δεν χρωστάει σε κανέναν.

Οι εργαζόμενοι ξέρουν ότι έχουν να κάνουν με μία κατοχική κυβέρνηση, μία κυβέρνηση δοσίλογων. Έχουν καταλάβει μέσα από την πείρα τους και με όλα αυτά που ζουν και βιώνουν καθημερινά ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Έχουν, επίσης, κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό ότι θα χρειαστούν μεγάλοι αγώνες για να ανοίξει ο δρόμος της μαζικής αντίστασης με μεγαλύτερη ορμή και αποφασιστικότητα.

Τώρα ο λαός ξέρει και το απέδειξε ότι μπορεί να βγει μαζικά στους δρόμους και να πλημμυρίσει τις πλατείες. Μπορεί να ξαναδοκιμάσει τις δυνάμεις του και να οργανώσει καλύτερα την πάλη του και να γίνει το εργατικό και λαϊκό κίνημα ο εφιάλτης των δυνάμεων της αντιλαϊκής επίθεσης. Επειδή φοβούνται τον λαό έχουν υψώσει κάγκελα παντού, εγκατέστησαν μόνιμα τα ΜΑΤ στους χώρους εργασίας μας. Το σύνθημα για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ παραμένει επίκαιρο.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ,

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΦΑΖΙΖΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΟΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΓΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

· ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ

· ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΜΑΣ. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ

· ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΧΑΡΑΤΣΙ

· ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

· ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, Δ.Ν.Τ., Ε.Ε.

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, Δ.Ν.Τ. ΚΑΙ Ε.Ε.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, (12.30 μέχρι τη λήξη του ωραρίου)

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ 1 μ.μ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ.

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας
protovouliaergaz@yahoo.gr

06-09-2011

Συνάδερφοι/ συναδέρφισσες.

Το τελευταίο διάστημα θα έχετε παρατηρήσει όλοι την έντονη ανησυχία της πολιτικής ηγεσίας και των στελεχών τους, διότι προφανώς αισθάνονται ότι απειλούνται από τους εργαζόμενους μέσα και έξω από το υπουργείο. Το μετατρέπουν, λοιπόν σε φρούριο. Κάγκελα παντού, καθημερινή παρουσία των δυνάμεων καταστολής, απαγόρευση εισόδου των εργαζομένων στο υπόγειο γκαράζ. Το τελευταίο διάστημα το μόνο που «χτίζεται» στο χώρο της Παιδείας είναι τα οχυρωματικά έργα στο υπουργείο, όλα τα υπόλοιπα μέτρα γκρεμίζουν αυτό που μέχρι τώρα ξέραμε σαν Δημόσια Δωρεάν Παιδεία.

Συνάδελφοι/σσες, αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει ν΄ ανεχτούμε οποιαδήποτε εγκληματική για την ασφάλειά μας παράλειψη στο χώρο εργασίας μας. Αν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (σεισμός, φωτιά κ.λ.π.) ακολουθήσουμε τις οδηγίες διαφυγής από το κτίριο, οι οποίες εκτός των άλλων δίνονται στα διαγράμματα που είναι αναρτημένα στους διαδρόμους, θα βρεθούμε μπροστά σε κλειδωμένες πόρτες. Συγκεκριμένα:

Από τις 4 εξόδους που προβλέπονται στο ισόγειο, ανοιχτή είναι μόνο μία, η κεντρική. Οι υπόλοιπες 3 είναι κλειδωμένες. Στις δύο υπάρχει κλειδί σε κουτάκι το οποίο θα πρέπει να σπαστεί σε περίπτωση ανάγκης. Στην τρίτη, πτέρυγα Δ μπροστινή πλευρά του κτιρίου, δεν είναι δυνατόν να φτάσει κανείς μέχρι την έξοδο καθώς έχουν κλειδωθεί οι ενδιάμεσες πόρτες και έχει τοποθετηθεί και ανακοίνωση που απαγορεύει να προχωρήσεις.

Αν μάλιστα ακολουθώντας τις οδηγίες που ισχύουν για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης κατέβουμε από τους ορόφους τη σκάλα που βρίσκεται στην μπροστινή άκρη της πτέρυγας Δ, φτάνοντας στο ισόγειο θα βρεθούμε μπροστά σε κλειδωμένη πόρτα και αν θέλουμε να βγούμε από το κτίριο θα πρέπει πάλι να ανέβουμε πάνω, και να κατέβουμε από άλλη σκάλα. Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό σε συνθήκες πανικού και με δεκάδες ή εκατοντάδες ανθρώπων να προσπαθούν να διαφύγουν από αυτό το σημείο.

Απευθυνθήκαμε στους υπεύθυνους της Πολιτικής Σχεδίασης για έκτακτη ανάγκη και οι απαντήσεις που πήραμε δεν είναι ικανοποιητικές. Οι κανονισμοί δεν προβλέπουν κλειδωμένες πόρτες και κουτάκια που σε συνθήκες πανικού πρέπει να σπαστούν. Οι έξοδοι διαφυγής θα πρέπει να είναι εύκολα ανοιγόμενες προς την κατεύθυνση διαφυγής (π.χ. με μπάρες πανικού όπως οι ενδιάμεσες πόρτες στους ορόφους) χωρίς τη χρήση κλειδιού. Κλειδί μπορεί να χρησιμοποιείται μόνο από έξω προς τα μέσα.

Η αμέλεια για τα ζητήματα αυτά είναι εγκληματική. Πρέπει να ανοίξουν άμεσα οι προβλεπόμενες έξοδοι και να δοθούν νέες οδηγίες και διαγράμματα.

Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου είναι και σε αυτή την περίπτωση άφαντο. Πρέπει να σταματήσουμε απλά να τους καταγγέλλουμε για το τι δεν κάνουν για μας και ν’ αναλάβουμε τις ευθύνες μας για τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τη ζωή μας. Και αυτή την περίοδο οι ευθύνες μας είναι πολλές. Κάθε μέρα ανακοινώνονται και νέα μέτρα και πρέπει να δούμε και εμείς, πώς μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους θα αντισταθούμε. Ο μόνος τρόπος είναι μέσα από τις γενικές συνελεύσεις που πρέπει να επιβάλουμε να γίνουν, να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις που θα τις υλοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι, μέσα από ανοιχτές επιτροπές αγώνα.

Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο Υπουργείο Παιδείας.