ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Την Τρίτη 20/1, δύο συναδέλφισσες από τη Συσπείρωση Εργαζομένων στο ΥΠΕΠΘ, δέχτηκαν έντονη φραστική επίθεση με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς από τον υφυπουργό κ. Λυκουρέντζο. Το περιστατικό σημειώθηκε όταν οι συναδέλφισσες κολλούσαν στο ισόγειο του κτιρίου την αφίσα της «Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων για την αλληλεγγύη στην Κ. Κούνεβα & την κατάργηση του δουλεμπορίου στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα» η οποία καλεί στην συγκέντρωση στα Προπύλαια την Πέμπτη 22/1 και διαδήλωση στο Υπουργείο Απασχόλησης.
«Μου χαλάτε την αισθητική του κτιρίου», «έχετε κάνει το κτίριο αχούρι», «αυτά που κάνετε είναι ηλιθιότητες» είναι μερικά από αυτά που ξεστόμισε ο κ. Λυκουρέντζος φωνάζοντας.
Δηλώνουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να περισταλούν οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και η ελευθερία του λόγου δεν θα περάσει. Αφίσες και ανακοινώσεις θα μοιράζονται και θα αναρτώνται σε όλο το υπουργείο όσο κι αν αυτό ενοχλεί. Καταλαβαίνουμε βέβαια ότι αυτό που ενοχλεί είναι το περιεχόμενό τους και όχι η αισθητική πλευρά του ζητήματος.
Το κτίριο έχει πολλά προβλήματα και όχι μόνο αισθητικά:

-Ματαιώθηκε η δημιουργία του παιδικού σταθμού για τα παιδιά των εργαζόμενων με την αιτιολογία ότι υπάρχει ακτινοβολία λόγω της λειτουργίας του υποσταθμού στο υπόγειο. Γιατί δεν δίνουν στο σύλλογο τα στοιχεία για τις μετρήσεις που έγιναν; Εάν ο λόγος είναι πραγματικός και δεν αποτελεί πρόσχημα, τότε η υγεία των εργαζόμενων διατρέχει σοβαρό κίνδυνο. Απαιτούμε άμεση ενημέρωση και λύση του προβλήματος. Ο παιδικός σταθμός πρέπει να φτιαχτεί και να λειτουργήσει με τη νέα σχολική χρονιά και μέχρι τότε να καταβληθεί αναδρομικά επίδομα, έστω για τη χρονιά που διανύουμε, στους συναδέλφους που έχουν παιδιά σε παιδικούς σταθμούς.

-Να μπουν επιτέλους κουρτίνες στα παράθυρα. Όλα τα εξωτερικά γραφεία είναι γεμάτα χαρτόνια για να προστατευόμαστε από τον ήλιο. Αυτό δεν θίγει την αισθητική μας;

-Να φτιαχτούν όσα παράθυρα έχουν πρόβλημα. Για πάνω από ένα χρόνο υπάρχει σημείωμα να μην ανοίγονται γιατί είναι επικίνδυνα. Είχε προηγηθεί πτώση ενός τέτοιου παράθυρου πάνω σε γραφείο και ευτυχώς εκείνη την ώρα η συναδέλφισσα δεν καθόταν στη θέση της.

-Η αισθητική μας δεν θίγεται όταν το ισόγειο του κτιρίου τουλάχιστον μία φορά τη βδομάδα μετατρέπεται σε αίθουσα συνεστιάσεων; Τα χρήματα που δαπανώνται γι’ αυτές τις δημοσιοσχεσίτικες εκδηλώσεις το μόνο που εξυπηρετούν είναι το προφίλ του κάθε υπουργού και σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να καταγράφονται σαν δαπάνες για την παιδεία. Αναφερόμαστε στην περίοδο που υπουργός παιδείας ήταν ο κ. Στυλιανίδης, μένει να δούμε αν την ίδια τακτική θα ακολουθήσει και ο κ. Σπηλιωτόπουλος.
Απέναντι στην γκρίζα πραγματικότητα που οι κυβερνώντες
φτιάχνουν για μας,
Εμείς προτάσσουμε την πολυχρωμία των αφισών,
των κινημάτων και της αλληλεγγύης.

Συσπείρωση Εργαζομένων στο ΥΠΕΠΘ
http://sispeirosiypepth.blogspot.com/
sispirosi_ypepth@yahoo.gr

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ Κ. ΚΟΥΝΕΒΑ.


Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Δολοφονική επίθεση με καυστικό οξύ στο πρόσωπο δέχτηκε στις 22-12-2008 το βράδυ, την ώρα που επέστρεφε από τη δουλειά της, η Κωνσταντίνα Κούνεβα, με αποτέλεσμα από τότε να νοσηλεύεται στην εντατική του Ευαγγελισμού σε σοβαρή κατάσταση.
Η Κωνσταντίνα, είναι συνδικαλίστρια και γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, ενός σωματείου που υπερασπίζεται τα δικαιώματα σκληρά εκμεταλλευόμενων εργαζομένων, κυρίως γυναικών, πολλές από τις οποίες είναι μετανάστριες.
Η Κωνσταντίνα δεχόταν απειλές κατά της ζωή της εξαιτίας της συνδικαλιστικής της δράσης. Οι συναδέλφισσές της καταγγέλλουν ότι η επίθεση προέρχεται από κύκλους της εργοδοσίας, η οποία τρομοκρατούσε όλες τις εργαζόμενες, και την Κωνσταντίνα που ήταν μαχητική συνδικαλίστρια. Σαν μετανάστρια την θεωρούσαν πιο ευάλωτη. Το τελευταίο περιστατικό συνέβη όταν η εταιρεία στην οποία εργαζόταν η Κωνσταντίνα, η ΟΙΚΟΜΕΤ, κάλεσε τις εργαζόμενες να πάρουν σαν δώρο Χριστουγέννων ποσό μικρότερο και να υπογράψουν για μεγαλύτερο. Η Κωνσταντίνα κάλεσε τις συναδέλφισσές της να μην υπογράψουν και πετάχτηκε κακείν κακώς έξω από σεκιουριτάδες, ενώ μία εργαζόμενη που δεν υπέγραψε απολύθηκε.
Η ΟΙΚΟΜΕΤ έχει αναλάβει την καθαριότητα σε μεγάλους δημόσιους οργανισμούς: τον ΗΣΑΠ, το ΜΕΤΡΟ, ίσως και σε άλλους.
Παρά τις συνεχείς καταγγελίες του σωματείου για την συστηματική παραβίαση των εργατικών δικαιωμάτων, οι οργανισμοί αυτοί δεν έκαναν τίποτα, ΟΠΩΣ ΟΦΕΙΛΑΝ προκειμένου να τηρηθεί η εργατική νομοθεσία και να μπει φρένο στο καθεστώς ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ.
Οι διοικήσεις αυτών των οργανισμών, όσο και οι Επιθεωρήσεις Εργασίας και το Υπουργείο Απασχόλησης, προς το οποίο γίνονταν συνεχείς παραστάσεις, ευθύνονται νομικά και ηθικά για τη διατήρηση αυτής της κατάστασης που έφτασε μέχρι τη δολοφονική επίθεση.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει καθεστώς, το δημόσιο, αντί να προσλαμβάνει μόνιμους για να καλύψει τις πάγιες ανάγκες του, να παραδίδει τομείς σε εργολάβους που απασχολούν εργαζόμενους πολλές φορές σε καθεστώς σκλαβιάς, προκειμένου να εξασφαλίσουν υπερκέρδη. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ μετά το 1993 δημιούργησαν σταδιακά το νομοθετικό πλαίσιο, οι κυβερνήσεις ΝΔ διατήρησαν και ενίσχυσαν αυτή την κατάσταση και οι ημέτεροι και των δύο λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα. Έτσι, στο γενικότερο πλαίσιο συνδιαλλαγής και πελατείας που επικρατεί στο σύστημα των αναθέσεων, εξασφαλίζεται ο πλουτισμός κάποιων κρατικοδίαιτων καταπατώντας ακόμα και αυτή τη λειψή εργατική νομοθεσία.
Απέναντι σ’ αυτό το πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα γεγονός, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν έκαναν τίποτα πέρα από το να εκδώσουν μια ανακοίνωση. Η αδράνεια που δείξανε όλα τα προηγούμενα χρόνια, το ότι ανέχτηκαν τον εργασιακό μεσαίωνα για χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουν σε συνθήκες μαύρης εργασίας, τους καθιστά συνένοχους.
Στο ΥΠΕΠΘ τι γίνεται;
Γιατί δεν προσλαμβάνονται μόνιμες καθαρίστριες με πλήρη εργασιακά δικαιώματα;
Σε τι συνθήκες δουλεύουν οι καθαρίστριες;
Ο Σύλλογος και η Ομοσπονδία θα ασχοληθούν έστω και τώρα με το θέμα;

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΚΑΘΕ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ
Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στην Κ. Κούνεβα.
Απαιτούμε να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί.
Έξω οι εργολάβοι από τις δημόσιες εταιρείες.
Προσλήψεις μόνιμων καθαριστριών με πλήρη δικαιώματα.

Λογαριασμός οικονομικής ενίσχυσης για την οικογένεια της Κ. Κούνεβα:
Τράπεζα Πειραιώς: 5012-019021-277
DECHEVA ELENA TODOR
KUNEVA KOSTADINA

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 22/1 6μ.μ. ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

Συσπείρωση Εργαζομένων στο ΥΠΕΠΘ

ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΕΡΓΑΣΙΑ -ΠΑΙΔΕΙΑ

H πολιτική που δολοφονεί δεκαπεντάχρονα παιδιά είναι η ίδια πολιτική που καταργεί τα δικαιώματα και καταπατά τις ανάγκες μιας ολόκληρης κοινωνίας. Η πολιτική που επιβάλει τη λιτότητα, τις μαζικές απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ελαστική εργασία, η πολιτική που έκανε πλιάτσικο στα ασφαλιστικά ταμεία και στο εισόδημα των εργαζομένων. Είναι η ίδια πολιτική που χαράχτηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Η οργή απέναντι σ’ όλα αυτά και στο ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσουν προκειμένου το κεφάλαιο να περιφρουρήσει τα κέρδη του, είναι ο υποκινητής της νεολαιίστικης εξέγερσης που ζούμε.
Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή που οι εργαζόμενοι πρέπει να προβάλουν τις διεκδικήσεις τους, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν θέλουν να οργανώσουν τον αγώνα. Στην απεργία στις 10/12 ανέστειλαν την προγραμματισμένη διαδήλωση και στήριξαν ουσιαστικά την κυβέρνηση και το κλίμα τρομοκρατίας που επιχείρησε να περάσει. Όμως χιλιάδες εργαζομένων, μαζί με κάποιες ομοσπονδίες (ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΠΟΣΔΕΠ) και αρκετά πρωτοβάθμια σωματεία έσπασαν τη συναίνεση και την υποταγή στο δρόμο. Χαρακτηριστικό για τις προθέσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι το γεγονός ότι παρά τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, η ΑΔΕΔΥ καλεί στις 18/12, ημέρα του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου που θα γίνει στα Προπύλαια, σε συγκέντρωση στο Υπ. Υγείας!!!
Τώρα είναι οι ώρα οι εργαζόμενοι να πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους. Με γενικές συνελεύσεις, μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία τους και με συντονισμό από τα κάτω. Με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και επιτροπές αγώνα, να καθορίσουν το περιεχόμενο και τις μορφές του αγώνα.
Όλοι στη στάση εργασίας στις 18 Δεκέμβρη από τις 11.30 π.μ. μέχρι τη λήξη του ωραρίου και στο συλλαλητήριο στα Προπύλαια.
-Να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας και της καταστολής.
-Να τιμωρηθούν οι αυτουργοί του εγκλήματος.
-Αντιστεκόμαστε στην κρατική καταστολή και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη διαδήλωση.
-Άμεση αποφυλάκιση όλων των συλληφθέντων διαδηλωτών και παύση κάθε δίωξής τους.
-Διάλυση των κατασταλτικών μηχανισμών ΜΑΤ – ΟΠΚΕ- ΕΚΑΜ. Διάλυση του σώματος των ειδικών φρουρών.
-Κατάργηση του τρομονόμου που σήμερα χρησιμοποιείται ενάντια σε μαθητές αποκαλύπτοντας ότι ο πραγματικός στόχος είναι ο εχθρός λαός.
-Αυξήσεις στους μισθούς. Μέτρα για την ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος και όχι για τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους.
-Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Μείωση των ορίων ηλικίας, αυξήσεις στις συντάξεις.
-Όχι σε κάθε μορφή ελαστικής εργασίας (stage κ.λ.π.). Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους.
-Όχι στην παιδεία της αγοράς και τις οδηγίες της Ε.Ε. Κατάργηση των ΚΕΣ. Κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων.
Καλούμε σε συζήτηση συντονισμού μεταξύ εργαζόμενων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, πρωτοβάθμιων σωματείων και ανέργων, την Πέμπτη 18/12 μετά το τέλος της διαδήλωσης στη Νομική.
Μαρούσι, 17/12/2008
Συσπείρωση Εργαζομένων στο ΥΠΕΠΘ.

Τα λιμνάζοντα ύδατα πρέπει να ταραχτούν!

Συνάδελφοι – συναδέλφισσες

Οι έννοιες συνδικάτο και συνδικαλισμός έρχονται από πολύ παλιά. Κουβαλούν μαζί τους περιεχόμενα που στις διάφορες ιστορικές συγκυρίες τροποποιούνται, εμπλουτίζονται ή φτωχαίνουν.

Αυτές οι έννοιες περιέχουν μέσα τους την ιδέα της ενότητας κόντρα στον κατακερματισμό, περιέχουν το «όλοι μαζί και όχι ο καθένας μόνος του».Μέσα στις εργατικές συλλογικότητες (στα σωματεία), θα πρέπει να κυριαρχεί μια άλλη κουλτούρα: της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας, της κοινότητας αναγκών και επιδιώξεων.

Στις μέρες μας, η εικόνα του συνδικαλιστή κατάντησε να σημαίνει: προσωπικές φιλοδοξίες και ιδιοτελή συμφέροντα, καιροσκοπισμός, συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, ξεπούλημα συλλογικών συμφερόντων, απεργιών και αγώνων, εξαρτήσεις από εργοδότες και διάφορα κέντρα εξουσίας (π.χ. κρατικά όργανα, κόμματα…), ειδικά προνόμια και ασυλία στο χώρο δουλειάς, προετοιμασία για αναρρίχηση στα κέντρα εξουσίας (μελλοντικός βουλευτής, υπουργός, διευθυντικό στέλεχος), συνέργεια, μέσα από «συμμετοχικούς» θεσμούς, στην καταπίεση των εργαζομένων ή στον εκμαυλισμό τους (π.χ. οι συνδικαλιστές να αποφασίζουν μαζί με τη διεύθυνση για απολύσεις, μεταθέσεις, ρεπό, άδειες) κ.ο.κ.

Ο συνδικαλισμός στο δημόσιο τομέα είναι χαρακτηριστική περίπτωση για τις άλλου τύπου εξουσίες που έχουν πολλές φορές οι συνδικαλιστές: οι «εξυπηρετήσεις», από τις ασήμαντες μέχρι τις πιο σημαντικές, οι υπηρεσιακές μεταβολές, οι προαγωγές «ημετέρων», η συμμετοχή σε αμειβόμενες επιτροπές και τόσα άλλα που όλοι τα βλέπουμε καθημερινά, είναι συνηθισμένο πεδίο δράσης για τις παρατάξεις. Όλα αυτά με την ανοχή της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας ανεξαρτήτως χρώματος. Οι παρατάξεις πάντα βρίσκουν τον τρόπο συνεννόησης γι’ αυτά τα κρίσιμα ζητήματα, κάποιες πικρίες βέβαια μπορεί να υπάρχουν, αλλά το βασικό είναι να λειτουργεί το σύστημα, να υπάρχει ανοιχτή δίοδος επικοινωνίας με τους από πάνω και να επιτυγχάνεται η συναίνεση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική.

Η συνδικαλιστική πραγματικότητα στο Υπουργείο Παιδείας δεν διαφέρει από τη γενικότερη εικόνα. Ο Σύλλογος λειτουργεί με έλλειμμα δημοκρατίας, οι όποιες κινητοποιήσεις γίνονται είναι για την τιμή των όπλων, έχουν επετειακό χαρακτήρα και δεν πείθουν τους εργαζόμενους ότι πρόκειται για αποφασιστικούς αγώνες που αξίζει τον κόπο να συμμετέχουν.

Όλα αυτά βέβαια είναι γνωστά, συζητιούνται κάθε μέρα στους διαδρόμους, ανοιχτά όμως δεν καταγγέλλονται. Υπάρχουν σίγουρα πολλοί συνάδελφοι που αγανακτούν και διατηρούν μια προσωπική αξιοπρεπή στάση. Αυτό είναι σημαντικό στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, αλλά δεν φτάνει. Μόνο η ύπαρξη μιας συλλογικής συζήτησης και δράσης μπορεί να ανατρέψει αυτή την πραγματικότητα.

Για το λόγο αυτό κάποιοι συνάδελφοι που ήρθαμε σε επαφή μέσα στις συνελεύσεις και τις απεργίες της προηγούμενης περιόδου, που αγανακτήσαμε με τη συμβιβαστική στάση του Διοικητικού Συμβουλίου, που προσπαθήσαμε, στις πύλες του υπουργείου τις μέρες της απεργίας ο αγώνας μας να αποκτήσει νόημα, αποφασίσαμε να συμμετέχουμε σε ένα ανοιχτό σχήμα, μια συσπείρωση εργαζομένων που θα προσπαθήσει να αλλάξει, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, την κατάσταση στo συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου μας.

Πιστεύουμε ότι είναι δικαίωμα αλλά και υποχρέωση του κάθε εργαζόμενου να παλέψει για να αποτιναχτεί «η αρχαία σκουριά» που έχει επικαθίσει πάνω στην έννοια του συνδικαλισμού και της συλλογικής οργάνωσης.

Μια άλλη αντίληψη για το συνδικαλισμό

Η βασική αντίληψή μας για τις διεκδικήσεις είναι ότι πρέπει να απαιτήσουμε την ολόπλευρη ικανοποίηση των αναγκών μας και όχι τα ψίχουλα που μας προσφέρουν, ότι πρέπει να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας, χωρίς την ανάγκη για δεύτερη δουλειά. Ως εκ τούτου, δε δεχόμαστε την ιδεολογική τρομοκρατία πως «η εθνική οικονομία δεν αντέχει». Η «εθνική οικονομία των εργαζόμενων» δεν αντέχει άλλο να πληρώνει την «εθνική οικονομία των τραπεζιτών και των βιομηχάνων».

Πιστεύουμε ότι το σημαντικό στο όλο εγχείρημα είναι ο τρόπος λειτουργίας μας, ο τρόπος συνδιαμόρφωσης άποψης, ο τρόπος καθορισμού της στάση μας σε ό,τι προκύπτει και κατά επέκταση και της στάσης που θα κρατήσουμε σε πιθανή αντιπροσώπευση στο Διοικητικό Συμβούλιο, αν αυτό προκύψει μετά την κάθοδο στις εκλογές του συλλόγου.

· Θέλουμε να καταρρίψουμε την εικόνα του συνδικαλιστή – ειδικού, ο οποίος είναι πάνω από τους υπόλοιπους εργαζόμενους και αποφασίζει ερήμην τους. Για μας συνδικαλιστής είναι ο κάθε συνάδελφος ο οποίος ενδιαφέρεται και παλεύει για τα κοινά, χωρίς να είναι απαραίτητα εκλεγμένος σε κάποιο όργανο. Δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη του έχει ο κάθε συνάδελφος, αυτό δεν είναι αποκλειστικό δικαίωμα των παρατάξεων. Το τι θα παλέψουμε και το πώς, δεν μπορεί να είναι ένα παζάρι μεταξύ των παρατάξεων – κομματικών γραφείων. Και βέβαια θέλουμε να προβάλουμε την εικόνα του συνδικαλιστή ο οποίος είναι εργαζόμενος όπως και όλοι οι υπόλοιποι και δεν απολαμβάνει ειδικά προνόμια.

· Θέλουμε να συμβάλουμε στο να γίνουν πραγματικά οι Γενικές Συνελεύσεις το αποφασιστικό όργανο στη δράση του συλλόγου μας. Να γίνονται πιο συχνά, να παίρνουν το λόγο, όχι μόνο οι γνωστοί συνδικαλιστές αλλά όλο και περισσότεροι συνάδελφοι, έτσι ώστε να μην μπορούν πια οι παρατάξεις να δίνουν τις συνηθισμένες θεατρικές παραστάσεις και στο τέλος να τα βρίσκουν σε βάρος των συμφερόντων της πλειοψηφίας των εργαζομένων. Να μην επιτρέψουμε ξανά το Διοικητικό Συμβούλιο να ακυρώσει απόφαση Γενικής Συνέλευσης.

· Για να προωθήσουμε τα παραπάνω έχουμε αποφασίσει ότι σε περίπτωση που η συσπείρωση αντιπροσωπευθεί στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο, στη διάρκεια των δύο χρόνων της θητείας του ΔΣ, θα εναλλάσσονται τρεις συνάδελφοι στην έδρα, ανά οκτάμηνο. Η στάση και οι θέσεις των εκπροσώπων μας στο Διοικητικό Συμβούλιο θα προκύπτουν από τις συζητήσεις και τις αποφάσεις των ανοικτών συνελεύσεων της συσπείρωσης.

· Η συσπείρωση θέλουμε να αποτελέσει ένα κύτταρο αλληλεγγύης και συναδελφικότητας, ένα χώρο έκφρασης ευρύτερων αναζητήσεων και ενδιαφερόντων. Η ανάγκη για κάτι τέτοιο νομίζουμε, πως είναι επιτακτική για να σπάσει αυτή η αίσθηση ότι ο χώρος εργασίας μας είναι μια γυάλα, μακριά απ’ ό,τι συμβαίνει στην υπόλοιπη κοινωνία. Θα καθιερώσουμε τακτικές συναντήσεις για τις οποίες θα ενημερώνουμε με ανακοινώσεις και όποιον συνάδελφο ενδιαφέρεται να έρθει.

Κάποια από τα θέματα που πρέπει να συζητηθούν και τα οποία τα θέτουμε κατ’ αρχήν σαν ερωτήματα:

§ Ποια είναι τα κυρίαρχα οικονομικά αιτήματα; Ποια είναι τα βασικά θεσμικά αιτήματα; Ποια θέματα στον εργασιακό μας χώρο είναι ιδιαίτερα σημαντικά και η διεκδίκησή τους πρέπει να μπει σε προτεραιότητα;

§ Τι στάση κρατάμε απέναντι στις επετειακές απεργίες της ΑΔΕΔΥ; Μπορούμε να κάνουμε κάτι για να πάψουν να είναι τουφεκιές στον αέρα, για να αποτελέσουν πραγματική πίεση προς τις κυβερνήσεις για την ικανοποίηση των αιτημάτων μας;

§ Θα μένουμε σε μια συζήτηση μόνο για τα του χώρου μας; Ζητήματα π.χ. όπως το ασφαλιστικό, η εισοδηματική πολιτική, το κρίσιμο ζήτημα του περιβάλλοντος και τόσα άλλα, δε μας απασχολούν και δεν επηρεάζουν τη ζωή μας; Αν δεν πρέπει να ασχολούμαστε εμείς με αυτά, ποιοι πρέπει να ασχολούνται τότε; Είναι υπόθεση μόνο των κομμάτων και των επιτελείων τους, ή είναι υπόθεση του κάθε εργαζόμενου, του κάθε - πολίτη;

§ Η κυβερνητική πολιτική στον τομέα της Παιδείας και οι αθρόες αποσπάσεις των εκπαιδευτικών, που γίνονται ως γνωστό με βάση το πελατειακό σύστημα, σε βάρος των μαθητών των απομακρυσμένων σχολείων και σε βάρος των άλλων εκπαιδευτικών που πραγματικά υπηρετούν στην επαρχία, αλλά και σε βάρος της διοικητικής συνέχειας, της συνδικαλιστικής ενότητας κλπ, αποτελούν θέματα που θα πρέπει να έχουμε θέσεις και διεκδικήσεις;

§ Οι κινητοποιήσεις των άλλων κλάδων (του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα) μας αφήνουν αδιάφορους; Αντιλαμβανόμαστε ότι η αλληλεγγύη είναι σημαντικό στοιχείο για την επιτυχία των εργατικών αγώνων; Εμάς στους δικούς μας αγώνες μας ενδιαφέρει να έχουμε την αλληλεγγύη άλλων εργαζόμενων και πώς χτίζονται αυτοί οι δεσμοί;

§ Ο στόχος του συλλόγου είναι οι καλές σχέσεις με τον Υπουργό έτσι ώστε να «τσιμπήσουμε» κάτι παραπάνω; Πού έχει οδηγήσει αυτή η λογική όλα τα προηγούμενα χρόνια;

§ Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του δημοσίου υπαλλήλου; Είμαστε κάτι πάνω από την υπόλοιπη κοινωνία; Είμαστε έρμαια στις σκοπιμότητες των κυβερνήσεων, στις πελατειακές σχέσεις και στο καθημερινό αλισβερίσι;

Το ΥΠΕΠΘ διώκει εκπαιδευτικό εξαιτίας των φρονημάτων του.

Τις τελευταίες μέρες πληροφορηθήκαμε ότι δάσκαλος διώκεται για άρθρο που έγραψε προ εικοσαετίας σε εκπαιδευτικό περιοδικό, στο οποίο διατυπώνει τις απόψεις του για το θεσμό των παρελάσεων!

Συγκεκριμένα, ο Χριστόφορος Παπαϊωάννου, αναπληρωτής διευθυντής σήμερα στο Δημοτικό Σχολείο Σερίφου, το 1989, έγραψε ένα άρθρο για τις παρελάσεις, το οποίο δημοσιεύτηκε στο ειδικό περιοδικό «Εκπαιδευτική Κοινότητα». Αυτό το παλιό άρθρο αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα στον ιστότοπο «Όμηροι» (http://omhroi.org/parelash/zhtw.htm), χωρίς ο ίδιος ο συγγραφέας να έχει καμία σχέση. Ένας κάτοικος της Σερίφου, συνταξιούχος στρατιωτικός, βρήκε τη δημοσίευση και υπέβαλε προσωπικά στον υπουργό Ε. Στυλιανίδη επιστολή –καταγγελία, με την οποία καλεί τον υπουργό να λάβει μέτρα κατά του Παπαϊωάννου.

Αντί λοιπόν ο υπουργός ή το γραφείο του ή η αρμόδια υπηρεσία να απαντήσουν ότι είναι δικαίωμα του καθενός να εκθέτει ελεύθερα τις απόψεις του και να τις θέτει στην κρίση της κοινωνίας και ότι το υπουργείο δεν μπορεί να ασκεί λογοκρισία και πολύ περισσότερο να διώκει εκπαιδευτικούς γιατί εξέφρασαν τις απόψεις τους για ζητήματα που αφορούν την εκπαιδευτική διαδικασία, ο καθηγητής καλείται σε απολογία!

Συγκεκριμένα το ΥΠΕΠΘ με έγγραφό του διαβιβάζει την καταγγελία του συνταξιούχου στρατιωτικού στο Γραφείο Α/βαθμιας Εκπαίδευσης νομού Κυκλάδων στη Μήλο και καλείται η εκεί υπηρεσία για τις δικές της ενέργειες ως αρμόδιος πειθαρχικά και διοικητικά προϊστάμενος. Τελικά ο εκπαιδευτικός καλείται από την εκεί υπηρεσία να απαντήσει στις κατηγορίες, με έγγραφο που μεταξύ άλλων αναφέρει: «Επειδή τα αναγραφόμενα στο δημοσίευμα αυτό (στο άρθρο) εκδηλώνουν άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος και έλλειψη αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία (!!!), και επειδή δεν γνωρίζουμε τη δική σας θέση για τα καταγγελλόμενα, σας παρακαλούμε να μας την εκθέσετε.».

Θεωρούμε ότι πρόκειται για μία περίπτωση ακραίου αυταρχισμού από την πλευρά του Υπουργείου, για καθαρά φρονηματική δίωξη που θυμίζει άλλες εποχές, όταν για να βρεις δουλειά έπρεπε να προσκομίζεις πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Τη δίωξη των απόψεων και μάλιστα αναδρομικά (!!!) μήπως θέλουν κάποιοι να τη συνδυάσουν και με γραπτή δήλωση μετανοίας;

Δυστυχώς ο αυταρχισμός και η ποινικοποίηση των προσωπικών απόψεων ενισχύονται την περίοδο αυτή, όπου τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα συρρικνώνονται, όπου, όσα κέρδισαν οι προηγούμενες γενιές εργαζομένων με τους αγώνες τους μεταρρυθμίζονται μέσω της κατάργησής τους. Έτσι, η επιβολή της σιωπής, ο εκφοβισμός συνειδήσεων και η (έμμεση) απαγόρευση της έκφρασης διαφορετικής άποψης, έρχονται να ολοκληρώσουν την οπισθοδρόμηση της κοινωνίας μας. Κυρίως όμως οι ενέργειες αυτές στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας στοχεύουν στη διαμόρφωση ανελεύθερων κα φοβισμένων συνειδήσεων.

Ο «εκσυγχρονισμός», η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και η μετατροπή της παιδείας από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα, συνοδεύονται από την καταστολή όσων διαφωνούν και αγωνίζονται και με τις κλήσεις εκπαιδευτικών να μετατραπούν σε καταδότες των ίδιων των μαθητών τους όπως βλέπουμε να γίνεται τις τελευταίες μέρες.

Σαν δημόσιοι υπάλληλοι θεωρούμε ότι στα καθήκοντά μας, με κανένα τρόπο δεν περιλαμβάνονται φρονηματικές διώξεις υφισταμένων υπαλλήλων ή πολιτών. Πιστεύουμε ότι το συνδικαλιστικό κίνημα, ειδικά στο δημόσιο, πρέπει να παίρνει θέση για τέτοιου είδους ζητήματα και να μην περιορίζεται σε ένα στείρο συντεχνιακό οικονομισμό.

Εμείς από την πλευρά μας σαν Συσπείρωση Εργαζομένων στο ΥΠΕΠΘ, δηλώνουμε αλληλέγγυοι στον διωκόμενο εκπαιδευτικό και διαχωρίζουμε τη θέση μας από τέτοιες πρακτικές. Πιστεύουμε ότι και ο Σύλλογος των υπαλλήλων στο ΥΠΕΠΘ πρέπει να πάρει θέση και να δηλώσει την αλληλεγγύη του στον δάσκαλο Χ. Παπαϊωάννου και την αντίθεσή του σε κάθε είδους αυταρχική πολιτική στο χώρο της Παιδείας.